Անձ,անհատ,անհատականություն

Անձ բառը եկել է լատիներեն ,,Persona,, բառից, որը նախնական իմաստով նշանակում է դիմակ, որը հագնում էր դերասանը հին հունական թատրոնում։ Երբ մարդը ծնվում է, արդեն իսկ համարվում է անձ։ ,,Անձ,, հասկացությունը սահմանելու համար անհրաժեշտ է տարբերակել ,,մարդ,, , ,,անհատ,, և ,,անձ,, հասկացությունները։

,,Մարդ,, եզրն օգտագործվում է բոլոր մարդկանց բնորոշ համընդհանուր որակները բնութագրելու համար։ Հումանիտար գիտությունների մեջ ընդունված պատկերացմամբ, մարդը կենսաբանական էվոլյուցիայի բարձրագույն աստիճանն է, կենդանի բնության տարր։ Մյուս կողմից ՝ մարդը սոցիալական էակ է, սոցիալական իրականության սուբյեկտը, որը կազմում են միմյանց հետ փոխհարաբերող մարդիկ։ Մարդն ունի կենսասոցիալական բնույթ։ Սոցիալականը բխում է բնականից, նրա մեջ միշտ պահպանվում է բնությունից տրված կենդանի սկիզբը։

Անձի կարգավիճակային դիրքի հիմքը կազմում են գլխավոր կարգավիճակները, որոնք կրում են համընդհանուր բնույթ, օրինակ ՝ տվյալ պետության քաղաքացի, մարդ և այլն։ Ի ծնե ձեռք բերած կարգավիճակն անվանում են նախատեսված (նախանշված)։ Դրանցից են ազգությունը, սոցիալական ծագումը, սեռը, ծննդավայրը և այլև։ Կյանքի տարբեր փուլերում ձեռք բերված կարգավիճակները կոչվում են ձեռքբերովի։ Դրանցից են, օրինակ ՝ ծնող, ամուսին, դաշնակահար, բանաստեղծ, վարորդ, ինժեներ, ուսանող և այլն։ Դրանց ձեռք բերման համար անձը որոշակի ջանքեր պետք է գործադրի։

Պոչատ աղվեսը

Լինում է, չի լինում՝ մի պառավ։ Էս պառավն իր էծը կթում է, կաթը վեր է դնում, գնում է ցախ ու փետ բերի, որ կրակ անի, կաթն եփի;

Մի աղվես գալիս է, գլուխը կոխում կաթնի ամանը, կաթն ուտում.

Պառավը վրա է հասնում, ցաքատով տալիս է, աղվեսի պոչը կտրում։

Պոչատ աղվեսը փախչում է, գնում է մի քարի վրա կանգնում է ու էսպես խնդրում.

— Տատիկ, տատիկ, պոչս տուր, կցեմ-կցմցեմ, գնամ ընկերներիս հասնեմ, որ ինձ չասեն՝ պոչատ աղվես, ո՞րտեղ էիր։

Պառավն ասում է.

— Դե գնա իմ կաթը բեր։

Աղվեսը գնում է կովի մոտ։

— Կովիկ, կովիկ, կա՛թ տուր ինձ, կաթը տանեմ պառավին տամ, պառավը պոչս տա, կցեմ-կցմցեմ, գնամ ընկերներիս հասնեմ, որ ինձ չասեն՝ պոչատ աղվես, ո՞րտեղ էիր։

Լինում է, չի լինում՝ մի պառավ։ Էս պառավն իր էծը կթում է, կաթը վեր է դնում, գնում է ցախ ու փետ բերի, որ կրակ անի, կաթն եփի;

Մի աղվես գալիս է, գլուխը կոխում կաթնի ամանը, կաթն ուտում.

Պառավը վրա է հասնում, ցաքատով տալիս է, աղվեսի պոչը կտրում։

Պոչատ աղվեսը փախչում է, գնում է մի քարի վրա կանգնում է ու էսպես խնդրում.

— Տատիկ, տատիկ, պոչս տուր, կցեմ-կցմցեմ, գնամ ընկերներիս հասնեմ, որ ինձ չասեն՝ պոչատ աղվես, ո՞րտեղ էիր։

Պառավն ասում է.

— Դե գնա իմ կաթը բեր։

Աղվեսը գնում է կովի մոտ։

— Կովիկ, կովիկ, կա՛թ տուր ինձ, կաթը տանեմ պառավին տամ, պառավը պոչս տա, կցեմ-կցմցեմ, գնամ ընկերներիս հասնեմ, որ ինձ չասեն՝ պոչատ աղվես, ո՞րտեղ էիր։

Կովն ասում է.

— Դե գնա ինձ համար խոտ բեր։ Աղվեսը գնում է արտի մոտ։

— Արտիկ, արտիկ, խո՛տ տուր ինձ, խոտը տանեմ կովին տամ, կովը ինձ կաթ տա, կաթը տանեմ պառավին տամ, պառավը պոչս տա, կցեմ-կցմցեմ, գնամ ընկերներիս հասնեմ, որ ինձ չասեն՝ պոչատ աղվես, ո՞րտեղ էիր։ Արտն ասում է.

— Դե գնա ինձ համար ջուր բեր։

Աղվեսը գնում է աղբյուրի մոտ։

— Աղբյուր, աղբյուր, ջո՛ւր տուր ինձ, ջուրը տանեմ արտին տամ, արտը ինձ խոտ տա, խոտը տանեմ կովին տամ, կովը ինձ կաթ տա, կաթը տանեմ պառավին տամ, պառավը պոչս տա, կցեմ-կցմցեմ, գնամ ընկերներիս հասնեմ, որ ինձ չասեն՝ պոչատ աղվես, ո՞րտեղ էիր։

Աղբյուրն ասում է.

— Դե գնա կուժ բեր։

Աղվեսը գնում է աղջկա մոտ։

— Աղջի՛կ, աղջիկ, կուժդ տուր, կուժը տանեմ աղբյուրին տամ, աղբյուրը ինձ ջուր տա, ջուրը տանեմ արտին տամ, արտը ինձ խոտ տա, խոտը տանեմ կովին տամ, կովը ինձ կաթ տա, կաթը տանեմ պառավին տամ, պառավը պոչս տա, կցեմ-կցմցեմ, գնամ ընկերներ՛իս հասնեմ, որ ինձ չասեն՝ պոչատ աղվես, ո՞րտեղ էիր։

Աղջիկն ասում է.

— Դե գնա ուլունք բեր ինձ համար։

Աղվեսը գնում է չարչու մոտ։

— Չարչի, չարչի, ուլո՛ւնք տուր, ուլունքը տանեմ աղջկան տամ, աղջիկը ինձ կուժ տա, կուժը տանեմ աղբյուրին տամ, աղբյուրը ինձ ջուր տա, ջուրը տանեմ արտին տամ, արտը ինձ խոտ տա, խոտը տանեմ կովին տամ, կովը ինձ կաթ տա, կաթը տանեմ պառավին տամ, պառավը պոչս տա, կցեմ-կցմցեմ, գնամ ընկերներիս հասնեմ, որ ինձ չասեն՝ պոչատ աղվես, ո՞րտեղ էիր։

Չարչին ասում է.

— Դե գնա ինձ համար ձու բեր։

Աղվեսը գնում է հավի մոտ։

— Հավիկ, հավիկ, ձու-ձու տուր, ձու-ձուն տանեմ չարչուն տամ, չարչին ինձ ուլունք տա, ուլունքը տանեմ աղջկան տամ, աղջիկն ինձ կուժ տա. կուժը տանեմ աղբյուրին տամ, աղբյուրը ինձ շուր տա. ջուրը տանեմ արտին տամ, արտը ինձ խոտ տա. խոտը տանեմ կովին տամ, կովը ինձ կաթ տա. կաթը տանեմ պառավին տամ, պառավը պոչս տա, կցեմ-կցմցեմ, գնամ ընկերներիս հասնեմ, որ ինձ չասեն՝ պոչատ աղվես, ո՞րտեղ էիր։

Հավն ասում է.

— Դե գնա ինձ համար կուտ բեր։

Աղվեսը գնում է կալվորի մոտ։

— Կալվոր, կալվոր, կո՛ւտ տուր ինձ, կուտը տանեմ հավին տամ. հավը ինձ ձու տա, ձուն տանեմ չարչուն տամ, չարչին ինձ ուլունք տա, ուլունքը տանեմ աղջկան տամ, աղջիկն ինձ կուժ տա, կուժը տանեմ աղբյուրին տամ, աղբյուրը ինձ ջուր տա, ջուրը տանեմ արտին տամ, արտը ինձ խոտ տա, խոտը տանեմ կովին տամ, կովը ինձ կաթ տա, կաթը տանեմ պառավին տամ, պառավը պոչս տա. կցեմ-կցմցեմ, գնամ ընկերներիս հասնեմ, որ ինձ չասեն՝ պոչատ աղվես, ո՞րտեղ էիր։

Կալվորի մեղքը գալիս է. մի բուռ կուտ է տալիս։ Աղվեսը կուտը տանում է հավին, հավը ձու է տալի, ձուն տանում է չարչուն, չարչին ուլունք է տալի, ուլունքը տանում է աղջկան, աղջիկը կուժ է տալի, կուժը տանում է աղբյուրին, աղբյուրը ջուր է տալի, ջուրը տանում է արտին, արտը խոտ է տալի, խոտը տանում է կովին, կովը կաթ է տալի, կաթը տանում է տալի պառավին, պառավը պոչը տալիս է իրեն, կցում է, կցմցո՛ւմ, վազում է գնում, իր ընկերներին հասնում:

 

Հայկական առածներ

Աղվեսի վկան իր պոչն է։

Ամեն բանի վերջն է գովելի։

Ամեն մարդ կրակն իր ձվածեղի տակ է քաշում։

Ամեն բարև տվող բարեկամ չէ։

Ամառը որ պառկես հովեր , ձմեռը կսատկեն կովեր։

Ամառվա փուշը , ձմեռվա նուշը։

Այծն այծի համար լավ է , քան մի հոտ ոչխարը։

Անճարը կերել է բանջարը։

Անտեր որխարը գայլը կուտի։

Աշխատանքը սև է , հացը՝ սպիտակ։

Աչքե տես , բերնե կարոտ։

Աջով տուր , որ ձախով վերցնես։

Առածն անխոցելի է։

Ասա ով է ընկերդ , ասեմ ով ես դու։

Աստված սարը տեսնում է , ձյունը դնում։

Անտեր ոչխարը գայլը կուտի։

Աշխարհի շինողն ու քանդողը լեզուն է։

Աշխարհն աշխատավորինն է։

Աչքե տես , բերնե կարոտ։

Աշխարհն արոտ , մենք մեջը կարոտ։

Ասաա ով է ըկերդ , ասեմ ով ես դու։

Արագ եմ քայլում , ասում են ՝ ծուռ է, կամաց եմ քայլում , աում են ՝ կույր է։

Еда

Утром Энн завтракает. Она завтракает
дома. Её завтрак – это зелёный чай или чёрный
кофе, белый хлеб, свежее масло, твёрдый сыр,
фруктовый джем. Энн завтракает быстро,
потому что она спешит в университет. Она
учится в университете на гуманитарном факультете. Она хочет
быть переводчиком.
Днём Энн обедает. Она обедает в столовой. Столовая
находится на первом этаже в университете. Её обед – это суп,
картофель (жареный или пюре), мясо, обязательно салат, сок и
булочки или пирожки. Энн очень любит пирожки с яблоками. Энн
не спешит, потому что занятия уже
закончились.
Вечером Энн ужинает. Она ужинает
дома в общежитии. Её ужин – это каша,
молоко или чай и, конечно, пирожки. Энн
ужинает очень долго, потому что она дома и
уже никуда не спешит.

 

 

Սնունդ

 

Առավոտյան Էնն նախաճաշում է։Նա նախաճաշում է տանը։Նրա նախաճաշը-դա կանաչ թեյ կամ սև սուրճ է,թարմ կարագ,պինդ պանիր,մրգային ջեմ։Էնն նախաճաշում է արագ, քանի որ նա շտապում է համալսարան։Նա սովորում է համալսարանի հումանիտար ֆակուլտետում։ Նա ուզում է դառնալ թարգմանիչ։

Կեսօրին  Էնն ճաշում է։Նա ճաշում է ճաշարանում։Ճաշարանը գտնվում է համալսարանի առաջին հարկում։Նրա ճաշը- դա ապուր է,կարտոֆիլ(տապակած կամ պյուրե), միս, պարտադիր աղցան,հյութ և բուլկիներ կամ կարկանդակներ։Էնն շատ է սիրում խնձորով կարկանդակներ։Էնն չի շտապում ,քանի որ դասերը ավարտվել են։

Երեկոյան Էննը ընթրում է։ Նա ընթրում է տանը՝ հանրակացարանում։Նրա ընթրիքը-դա շիլան է, կաթ կամ թեյ և իհարկե կարկանդակ։Էննը ընթրում է շատ երկար,քանի որ նա տան է և արդեն ոչ մի տեղ չի շտապում։